Lieve kleine schat, ik zie je graag. Ik zie je zo graag dat het pijn doet. Het is alsof er iemand een hand rond mijn hart houdt en af en toe zo hard knijpt dat het in duizend stukjes wordt verbrijzeld, maar als bij wonder blijft het toch altijd heel. Soms vraag ik me af waarom dit toch allemaal is moeten gebeuren. Een jong leven zo in de war sturen, zo van richting doen veranderen, een andere koers doen varen. Ergens wil ik wel geloven dat dit allemaal zijn redenen heeft, dat wat er voor jou in het verschiet ligt zoveel te betekenen zal hebben voor zoveel mensen. Je hebt een energie rond je hangen die andere mensen als het ware mee neemt naar een wereld waarin alleen maar gelachen wordt en met pretoogjes verleid je hun alsof het niets is. Zonder woorden maak je hun duidelijk hoe gelukkig jij bent dat je onder hun bent, hoe hard jij geniet van iedereens gezelschap en hoe warm jij hun altijd in je armen neemt om te knuffelen. Jij hebt gekozen om te leven en dat doe je met volle teugen.

Zo zie ik je elke keer wanneer ik je in je autostoel zet je hoofdje naar voor trekken. In het begin lukte dit een paar seconden, ondertussen al wat langer om naar de voorbijrijdende auto’s te kunnen kijken want dat vind je zo leuk. ‘Auto’ is dan ook 1 van de weinige woordjes die je al kan zeggen ondertussen. Tegelijkertijd maak je me al maanden duidelijk dat je het riempje van het uiteinde van je gordeltjes wil hebben. Ik had geen flauw idee waarom, maar als ik je daarmee gelukkig kon maken waarom niet hé? Gaandeweg zag ik je dan stilletjes en geconcentreerd bezig met je kleine handjes door mijn achteruitkijkspiegel. Eerst met gesloten handje, daarna met een vingertje door het lusje, nog een tijdje later met twee handjes, elke keer opnieuw datzelfde lintje aan het bekijken, voelen, frutselen, laten vallen en weer proberen op te pakken. Tot vandaag… ineens zag ik dat je het met je beide handjes vast had en in je mond stak. Het gevolg was zo’n mooi tafereel om te aanschouwen. Flikkerende oogjes en een hele brede glimlach. In een stripboek zou er nu zo’n wolkje boven je hoofdje tevoorschijn komen met daarin de gedachte: “Yeah, I did it!” “Mama, look at me!”

Dus jawel lieve schat van me, leven doe jij met volle overgave en met een ongeremde interesse in deze wereld!

Jij wil overal bij zijn, je lacht met andere kinderen die aan het spelen zijn, luistert met veel interesse naar alle verhalen, kijkt rond met zoekende oogjes en wijst met dat ene vingertje naar alles wat je ziet, gromt als je niet krijgt waar jij je zin op gezet hebt en lacht dan weer met bengel ogen naar ons om duidelijk te maken dat je wel weet dat het niet mag maar het niet kon laten om te proberen.

‘S morgens wanneer je tussen ons in ligt en wakker bent dan vinden jouw beentjes en voetjes ons om duidelijk te maken dat er eentje wakker is en zin heeft om aan zijn dag te beginnen gevolgd door woordjes als “tuut”, “ja”, “neen” en nog vele geluidjes en lachjes. Waarop papa je dan uit bed pakt en met jou als hangaapje in zijn armen naar beneden stapt. Vlak voordat hij de kamer uit wandelt met je zie ik je dan met een grote glimlach op je gezicht naar mij lachen want wat ben je blij dat je kan knuffelen met jouw dikke vriend. Je kijkt dan echt naar me met van die fonkelende ogen van geluk omdat jouw papa je mee neemt in het ochtendgloren naar beneden om samen te genieten van jullie ontbijtje. De mama is niet zo’n ochtendmens, die blijft meestal nog een half uurtje langer liggen. *bloos*

Wanneer ik je dan ‘s avonds in je bedje leg en je dan mijn hand geef die je gelukzalig als knuffel tegen je gezichtje trekt om in slaap te vallen dan smelt ik helemaal. Op een bepaald moment valt je tutje dan uit je mond en ben je ver in dromenland zodat ik mijn hand terug kan wegtrekken, maar dikwijls blijf ik dan nog even zitten en kijk ik naar je ontzettend lief snoetje en geef ik je een kusje voor ik je kamertje verlaat, hopend dat je nu voor de eerste keer wel eens de nacht door slaapt 😂😂😂.

Ik ben zo trots op je lieve schat van me, hoe jij in de wereld staat, hoe jij je dagen en weken aangaat, hoe jij blijft proberen, hoe jij lacht, hoe jij alle dagen met open armen omarmt. Jij bent in alle opzichten een wonder. Mijn klein groot wonder. Jij bent alles wat een mama wensen kan, ❤️.

Xxx

Elke