Nu bijna 2 jaar geleden werd ons leven helemaal overhoop gehaald. Wat eerst een onschuldig virus leek werd Senn na een week bijna fataal. Sindsdien heeft de december maand een wat bittere nasmaak. De maand vol warmte, feesten, sinterklaas, familie voelt ook nog steeds wat kil en angstig aan. En toch... En toch voel ik …
Trauma toolkit
Het is ondertussen alweer een tijdje geleden dat ik nog eens van mij heb laten horen. Of toch via deze weg. Verschillende oorzaken liggen aan de grondslag hiervoor. Deels omdat we het dit najaar nogal drukjes hebben. Of nog drukker dan anders is een betere verwoording. Maar dat is niet de enige reden. Deze blog …
Kalender troubles
Als de laatste tijd mensen in mijn omgeving vragen aan mij hoe het met ons gaat, dan antwoord ik eigenlijk steevast met hetzelfde: "druk of het loopt". Dan zie je ze kijken, ja dat ken ik. Het leven is druk. Het ding is, mijn ogen zijn open gegaan toen een drietal weken geleden iemand van …
Geef CP kinderen een stem!
Vandaag bij het thuiskomen zag ik Senn liggen op zijn mat, al spelend, lachend zoals hij altijd doet, maar wel voornamelijk nog steeds op zijn rugje en het eerste wat ik dacht was: “volgens onze regering mag je voor de rest van je leven op je rug blijven liggen want niemand gelooft er blijkbaar in …
De nieuwe wet
Ik zit hier misselijk op mijn stoel. Droevig, triest, teleurgesteld, gekwetst. Er gaan ontzettend veel emoties door mijn lichaam nu. We hebben zelfs nog geen regering en toch zijn ze al in staat geweest om mij en mijn gezin te raken op een manier die me echt bij de keel grijpt. Het gevoel geen lucht …
It is all about fascia!
Ik lees soms dingen in groepjes die me zo bang maken. Over kindjes met CP type quadriplegie die zware operaties moeten ondergaan of hebben ondergaan omdat ze door blijvende spasticiteit verkeerd groeien. Hun rugjes groeien krom, hun heupjes blijven permanent uit de kom,... de ongelooflijke pijn die hiermee gepaard gaat daar wil ik zelfs niet …
Lieve kleine schat
Lieve kleine schat, ik zie je graag. Ik zie je zo graag dat het pijn doet. Het is alsof er iemand een hand rond mijn hart houdt en af en toe zo hard knijpt dat het in duizend stukjes wordt verbrijzeld, maar als bij wonder blijft het toch altijd heel. Soms vraag ik me af …
