Een jaar, ja wat voor een jaar? Een jaar om eerder liefst zo snel mogelijk te vergeten. Het hele voorjaar, zomer en een groot deel van het najaar stond hier in teken van COVID. Afscheid moeten nemen van de enige man die me oelewapper mocht noemen. Mijn grootvader. Mijn vader, wiens leven aan een zijden …

Meer lezen over 2021

Ondertussen zijn we 1 april 2021, en al zou ik echt heel graag willen dat wat ik ga neerpennen een slechte 1 aprilgrap is, het is de bittere waarheid. Ik heb alweer een tijdje niet meer geschreven. Wat moet je schrijven in zo’n jaar? Een jaar waarin alles overheerst wordt door een virus, te klein …

Meer lezen over Hoop doet leven

Het is al even geleden dat ik in mijn pen gekropen ben. Al van voor Corona tijden ben ik tot het besef gekomen. Het lijkt een ander leven. Eentje waarin nog zonder zorgen geknuffeld kon worden en waarin het normaal was dat mensen in een volle zaal zaten te eten of te dansen. Als ik …

Meer lezen over COVID-19

Slaap blijft ten huize Luckermans toch wel een dingetje, maar na de volle 2 jaar en 8 maanden kunnen we toch eindelijk spreken van een ‘in mijn ogen’ grote stap voorwaarts. Senn sliep niet alleen ‘s nachts niet goed door, hij sliep niet goed in, had sinds hij uit het ziekenhuis kwam een panische angst …

Meer lezen over Slaap

Mijn kleine jongen wordt groot. 2,5 jaar ondertussen. Wat een dubbel gevoel soms. Er zijn dagen waarop ik heel zeker door het leven fiets met opgeheven hoofd en fier ben op wat we al bereikt hebben, en er zijn dan ook weer dagen waarop ik het niet meer zie zitten, moe ben, me afvraag of …

Meer lezen over School