Vandaag bij het thuiskomen zag ik Senn liggen op zijn mat, al spelend, lachend zoals hij altijd doet, maar wel voornamelijk nog steeds op zijn rugje en het eerste wat ik dacht was: “volgens onze regering mag je voor de rest van je leven op je rug blijven liggen want niemand gelooft er blijkbaar in …

Meer lezen over Geef CP kinderen een stem!

Ik zit hier misselijk op mijn stoel. Droevig, triest, teleurgesteld, gekwetst. Er gaan ontzettend veel emoties door mijn lichaam nu. We hebben zelfs nog geen regering en toch zijn ze al in staat geweest om mij en mijn gezin te raken op een manier die me echt bij de keel grijpt. Het gevoel geen lucht …

Meer lezen over De nieuwe wet

Ik lees soms dingen in groepjes die me zo bang maken. Over kindjes met CP type quadriplegie die zware operaties moeten ondergaan of hebben ondergaan omdat ze door blijvende spasticiteit verkeerd groeien. Hun rugjes groeien krom, hun heupjes blijven permanent uit de kom,... de ongelooflijke pijn die hiermee gepaard gaat daar wil ik zelfs niet …

Meer lezen over It is all about fascia!

Lieve kleine schat, ik zie je graag. Ik zie je zo graag dat het pijn doet. Het is alsof er iemand een hand rond mijn hart houdt en af en toe zo hard knijpt dat het in duizend stukjes wordt verbrijzeld, maar als bij wonder blijft het toch altijd heel. Soms vraag ik me af …

Meer lezen over Lieve kleine schat

Ik weet niet goed hoe ik aan deze blog moet starten. Ik weet zelfs niet echt of ik aan deze blog wil starten omdat het deze keer echt wel een persoonlijke blog is. En nu denken jullie: "en die andere niet dan?" Jawel toch wel, maar deze gaat nu eens helemaal over mezelf en niet …

Meer lezen over Paniek