Wisten jullie dat er elf verschillende receptoren in onze huid aanwezig zijn en dat deze veelvuldig verspreid zitten over ons hele lichaam? Iedereen weet natuurlijk dat er bijvoorbeeld in je vingertoppen heel veel gevoel zit, maar dat dit komt doordat er daar veelvuldig van deze verschillende receptoren zitten op verschillende dieptes dat wist ik niet. Al is anatomie me nochtans niet helemaal vreemd, door mijn studiekeuze uit een ver verleden, jawel ik heb een jaartje verpleegkunde gedaan, toch is dit deel me niet bijgebleven en vooral het grote belang ervan niet.

Zo heb je Bulbs of Krause receptoren die aanwezig zijn om koude te kunnen waarnemen of Ruffini’s corpuscles om warmte te kunnen waarnemen. De vrije zenuweinden of FNE, zijn receptoren die op een andere manier werken. Zij reageren op aanraking, pijn en temperatuur. Dat heb ik vandaag mogen ondervinden tijdens het strijken. 🤣 Deze kleine alarmbelletjes rinkelen wanneer zij iets zouden waarnemen dat bijvoorbeeld veel te warm is, zodat we onze hand of onze voet of welk lichaamsdeel dan ook snel genoeg wegtrekken. De Tendinous Golgi’s receptoren en Neuromuscular spindles die zorgen er dan weer voor dat je spieren in harmonie met elkaar communiceren zodat wanneer de ene spier zich opspant, de andere zich ontspant. Deze receptoren reageren alweer anders dan diegene die warmte waarnemen en gelukkig maar of we zouden allemaal heel schichtige snelle springende en samentrekkende bewegingen maken in plaats van vloeiend en harmonieus iets vast te nemen of onze ene voet voorbij de andere te plaatsen.

Al die receptoren staan in verbinding met 1 bepaald deel in de hersenen, namelijk de somatosensorische cortex. Die bevindt zich in het midden van je hoofd.

Dat deel in de hersenen is opgebouwd uit hele specifieke stukjes die informatie ontvangen van overal in het lichaam. Het ene ontvangt informatie van de handen, het andere van de mond, nog een ander van de voeten. Onderstaande foto geeft dit duidelijker weer:

Je ziet ook dat bepaalde stukken groter zijn zoals dat van de handen en de lippen. Dat komt omdat hier meer receptoren gecentraliseerd zijn dan op andere plaatsen in het lichaam. Op internet vind je grappige foto’s terug die het menselijk lichaam weer geven puur op basis van waar de meeste receptoren zich bevinden.

Maar wat dan als die snelweg tussen de receptoren verspreid over je lichaam en je brein veranderd is in een hobbelig zandwegje omdat het brein de signalen niet meer kan oppikken zoals het hoort doordat hier schade zit? Dan gaan de armen niet meer harmonieus bewegen en ofwel in een spastische stand staan omdat de spieren die normaal het teken moeten krijgen om te ontspannen, dat niet meer doen of andersom te slap worden zonder spanning.

Via bepaalde technieken die onderdeel zijn van de reflexintegratietherapie kan je dan het lichaam en het brein als het ware extra laten voelen waar die kleine voelertjes zich bevinden en wat ze kunnen waarnemen en wat dat betekent voor jouw lichaam als ze hun werk correct kunnen doen. De ene heeft graag diepe druk, de andere reageert beter op vibratie en nog een andere op lichte aanraking en wrijving. Als je ze allemaal met evenveel aandacht en respect wil benaderen ben je een dik uur bezig om heel het lichaam volledig behandeld te krijgen.

Op het einde van zo’n sessie voel ik me zelf altijd zo goed. Het geeft een heel aangenaam en apart gevoel. Het is alsof je brein de boodschap krijgt van: “ok ontspan maar, je bent veilig, je weet waar je bent en hoe je hier bent en waar je lichaam zich bevindt en wat het voelt en dat is helemaal ok. Je hebt twee benen en twee armen met handen en voeten, een buik en een rug…” Dit laatste kan belachelijk klinken, maar kinderen met CP die nooit hebben gevoeld dat ze twee aparte benen hebben omdat hun ene been altijd automatisch mee bewoog met het andere wanneer ze zich probeerden te verplaatsen, zien misschien wel twee benen door hun ogen, maar hun brein detecteert maar 1, omdat die hobbelige zandweg maar prikkels doorlaat alsof daar beneden maar 1 been hangt in plaats van 2. Met als gevolg dat die 2 benen dan maar gelijk bewegen. Het is dan via deze receptoren dat de hersenen kunnen gaan vaststellen waar welk deel van het lichaam zich bevindt. Het is een start naar differentiatie en ontdekken van waar en hoe het lichaam zich bevindt in de ruimte.

Tot slot sluit deze module perfect aan bij de ABR fasciatherapie die wij reeds doen bij Senn. Want alle receptoren die behandeld worden bevinden zich in de huid en om deze te stimuleren moet je op de verschillende huidlagen werken waardoor de fascia of het bindweefsel ook mee gestimuleerd wordt. Al zijn de gebruikte technieken van deze twee therapieën totaal anders, het is leuk om te weten dat ze elkaar niet in de weg staan en integendeel mekaar kunnen aanvullen en eventueel versterken. 1+1=3 zegt een bevriende therapeut altijd en zo is het inderdaad!

Groetjes

Elke