Op een zaterdagavond

Geweend heb ik, geweend zoals een klein kind.

Terwijl ik de kattenbakken aan het leegmaken was hoorde ik gefrustreerde geluidjes uit de woonkamer komen. Dus ben ik stiekem gaan spieken om te zien of alles wel ok was. Soms komen die geluidjes wel eens te voorschijn als Senn in een positie is terecht gekomen waar hij zichzelf niet echt uit weet te redden.

Wat was mijn verbazing echter groot toen ik zag dat hij probeerde vooruit te geraken op zijn buikje. Tot nu toe als hij dit probeerde viel hij meestal onmiddellijk op zijn zij of draaide hij zowat een beetje in het rond, maar vooruit geraken of aanstalten maken tot, dat zat er gewoon nog totaal niet in!

En plots zag ik het, hij geraakte 1 centimeter vooruit! Het was totaal niet gecoördineerd, maar het was 1 centimeter! Daar waar mijn kleine man tot nu toe meestal gewoon recht op zijn gezicht viel omdat de armen gewoon onder zijn lichaampje bleven steken, gingen ze deze keer, weliswaar heel erg traag en absoluut niet ver, mee vooruit!

Snel heb ik dan ook de telefoon genomen om een klein filmpje te maken voor de papa die momenteel in Pittsburgh zit en jawel ook daarop is te zien dat de kleine man een klein centimetertje vooruit gaat. Bij de volgende poging had hij jammer genoeg door dat de mama aan het meekijken was en weg was het moment.

Wat is die mama zo ontzettend fier, haar hart loopt over van liefde, ontroering, trots en toch wel weer een sprankeltje hoop. Velen zou het niet opvallen, die inimini kleine centimeter.

En ineens waren ze daar, de tranen, van blijdschap deze keer, van hoop, van vermoeidheid, van trots, van het blijven vechten voor dat kleine ventje dat gewoon zelf zo erg hard zijn best blijft doen om vooruit te blijven gaan in zijn leven. 1 kleine centimeter, voor velen stelt dit niets voor, maar voor hem is dit zo ontzettend moeilijk!

Ok ik weet het, we zijn er nog lang niet. Dit is helemaal nog niet sluipen, tijgeren of laat staan kruipen! Maar ik gun mezelf toch even dit momentje van geluk en van dat sprankeltje hoop, want ik vind dat we dat beiden toch wel verdiend hebben, want:

“Positive action combined with positive thinking results in succes”

Groetjes

Elke

Hieronder het momentje van grote vreugde:

2 gedachtes over “Op een zaterdagavond

Geef een reactie

Vul je gegevens in of klik op een icoon om in te loggen.

WordPress.com logo

Je reageert onder je WordPress.com account. Log uit /  Bijwerken )

Facebook foto

Je reageert onder je Facebook account. Log uit /  Bijwerken )

Verbinden met %s

Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.